Sezon 4 Rozdział 10 "Wigilia"

#Violetta

Dzisiaj wigilia. Nadal nie wiem co Esmeralda powiedziała Leonowi. Mam już powoli tego wszystkiego dosyć.
-Violetta muszę ci coś ważnego powiedzieć - Leon podszedł do mnie.
-Słucham - powiedziałam obojętnie.
-Ciocia spędzi z nami dzisiejsza kolacje - zamurowało mnie.
-Leon żartujesz? - zaśmiałam się nerwowo.
-Nie, mówię całkiem poważnie - faktycznie, minę miał grobowa.
-Ja mam z nią spędzić wigilię? Nie no, nie będę się wygłupiała! Czym ona cie tak zaczarowała -odpowiedziałam.
-Violetta nie czas na żarty, wytłumaczyła mi wszystko. Powinnaś ją chociaż w duchu przeprosić za wszystkie oskarżenia - nie on chyba nie mówi poważnie. Jak usłyszałam po chwili tą historyjkę którą mu wcisnęła, mało nie upadłam. Ta baba rzuciła na mojego Leona jakiś czar.
-Leon, słyszysz się w ogóle? Nie zamierzam siedzieć z nią przy jednym stole. Ile razy krytykowała moje potrawy, krzyczała na Mel? Ile razy? Ale oczywiście ty tego nie widziałeś! - krzyknęłam.
-Możesz nie wrzeszczeć na cały dom?
-Leon proszę cię. Nie chce żeby ona znowu z nami mieszkała - powiedziałam już nieco spokojniej
-Violetta nie powiedziałem tego. Przyjdzie tylko na kolacje, w wigilie nikt nie powinien być sam - odparł.
-No dobrze - westchnęłam.

Kiedy nadeszła pora kolacji, zadzwonił dzwonek. Wymieniliśmy z Leonem spojrzenia. Dał mi do zrozumienia ,że to ja mam się pofatygować do drzwi. Niechętnie ruszyłam w tym kierunku. Gdybym nie kochała tak bardzo Leona już dawno powiedziałabym do widzenia i wigilię spędziłabym chociażby pod mostem, byle nie z tą babą. Ale nie mam ochoty się z nim kłócić.
-Violetta! - już od progu rzuciła mi się na szyje. Nie wiedziałam co miałam robić  - Tak się cieszę ,że cię widzę. A właściwie ,że was widzę - oczy jej się zaszkliły ale dam sobie rękę uciąć ,że nie są to szczere łzy.
-Dzień dobry ciociu - rzekłam starając się ukryć mój niesmak.
-A gdzie moja mała Melka i Sofia? - powiedziała słodziutkim głosikiem. I tym razem to w moich oczach pojawiły się łzy. Leon to zauważył i zmienił temat.

Pół godziny później siedzieliśmy przy stole wigilijnym. Zniosłam jakoś dzielenie się opłatkiem. Myślałam ,że te święta spędzimy w trójkę, jednak los zawsze ma dla mnie jakiś inny scenariusz.
Po kolacji przyszła pora na prezenty. Melanie oczywiście pierwsza dopadła paczki świąteczne. Od nas dostała wymarzonego misia i książkę z bajkami. Ciocia Esmeralda również nie zapomniała o niej. Kupiła jej zwykłą szarą koszulkę. Kto daje siedmioletniemu dziecku ciemną bluzkę jeszcze o dwa rozmiary za dużą.
-Ciociu nie trzeba było żadnych prezentów - powiedziałam kiedy \mel odpakowywała pakunek od niej.
-Cicho siedź, to nie dla ciebie tylko dla niej - parsknęła a dla mnie to był znak ,że mam się już nie odzywać. Napewno przy Leonie nie odezwała by się do mnie  w ten sposób. No ale kiedy kota nie ma myszy harcują.

Jak zawsze w Wigilię wszyscy chodzimy później spać. Tak też było dzisiaj. Dopiero około 23:00 Melanie się położyła. My z Leonem mieliśmy wprawdzie plany na wieczór a właściwie na noc, no ale ciocia została więc bez zbędnych rozmów oboje zasnęliśmy w całkowitej ciszy.