Jak księżniczka z księciem-leonetta. Rozdział 51

Z dedykacją dla Vicky :)

Violetta rankiem zbudziła się bardzo szybko. Prawie całą noc nie spała. Zegar wskazywał godzinę 6:00. Na jej kalendarzu kółkiem była zaznaczona dzisiejsza data. 5 stycznia, dzień wyjazdu do akademii. Violetta chcąc nie chcąc wstała. Musiała jeszcze spakować kilka rzeczy. Udała się szybko do łazienki. Włosy związała w luźny kok. Włożyła jedną ze swoich długich zwykłych, dziennych sukni. Następnie chwyciła swoją różową walizkę. Była o wiele mniejsza od tych w których miała spakowane ubrania. Przeznaczona była na mniejsze rzeczy. Violetta wzdychając po kolei wrzucała do walizki różne przedmioty. Notesy, długopisy, perfumy, lakiery do paznokci, kilka książek, i innych zdaniem Violetty niezbędnych rzeczy. W końcu podeszła do toaletki. Wyjęła oczywiście swój pamiętnik. Zanim go jednak włożyła do walizki, uzupełniła go o kolejny wpis.

Drogi Pamiętniku!

Dziś jest ten dzień. Ten straszliwy dzień wyjazdu do akademii. Cały rok bez tego zamku, bez rodziców, Fran, Fede i Leona. Nie wiem jak ja tam wytrzymam. Nie potrafię sobie wyobrazić roku bez rodziców a przede wszytkim Fran. Cóż. Mój pokój zobaczę dopiero 5 stycznia. Następnego roku...

W.szufladzie w której wcześniej znajdował się pamiętnik leżały jeszcze listy. Nieotwarte listy od Leona ,które pisał latem. Violetta wahała się chwilę czy spakować je czy nie. W końcu jednak wrzuciła je do walizki. Zamknęła ją ją i jeszcze raz rozejrzała się po pokoju. Nagle do drzwi ktoś zastukał i po chwili zza drzwi wyłoniła się twarz lokaja.
-Wasza wysokość czas już wychodzić - odezwał się wchodząc i chwytając za walizki stojące w kącie.
Violetta westchnęła i jeszcze raz omiotła wzrokiem pokój. Następnie ruszyła za lokajem.

Na dole czekali już na nią rodzice. W ciszy odprowadzili ją do auta ,które już na nią czekało. Zanim jednak wsiadła rzuciła się rodzicom na szyję. Mimo iż była na nich zła.
-Trzymaj się córeczko. Będziemy tęsknić - powiedziała królowa.
-Gdybyście naprawdę mieli tęsknić to byście mnie tam wcale nie wysyłali - odparła Violetta.
-Bezpiecznej drogi Violetto i dzwoń do nas albo pisz - powiedział król German ignorując uwagę córki.
Ucałowała ostatni raz rodziców a następnie wsiadła do limuzyny.

Kilka godzin później była już na miejscu. Kierowca limuzyny którego Violetta znała tylko z widzenia, pomógł jej wyjąć walizki z bagażnika. Potem odjechał zostawiając Violette przed dużym budynkiem.