Jak księżniczka z księciem-leonetta.Rozdział 8

Kiedy wreszcie woda przestała tryskać ze wszystkich stron, Violetta i Leon mogli wyjść. Byli przemoczeni do suchej nitki. Niewiele mówiąc udali się do pałacu. W wejściu spotkali swoich rodziców.
-Violetta!
-Leon!
-Co wy najlepszego zrobiliście? Szukamy was po całym zamku - wykrzyknęła mama Violetty.
Dziewczyna spojrzała na nią z miną "mogę to wyjaśnić" lecz zanim zdążyła coś powiedzieć Leon się odezwał.
-Wasza wysokość to drobne nieporozumienie. Niestety kiedy zwiedzaliśmy oranżerie włączył się system nawadniający - wytłumaczył Leon zerkając kątem oka na Violette.
Rodzice Leona zaśmiali razem z królową Marią zaśmiali się. Jednak ojciec księżniczki nie miał raczej radosnej miny.
-No dobrze w takim razie Violu pokaż proszę Leonowi jego komnatę i doprowadźcie się do porządku. O 19:00 widzimy się w jadalni na kolacji - oświadczyła mama dziewczyny.
Violetta i Leon posłusznie wykonali polecenie. Po odprowadzeniu Leona do jego komnaty, Violetta ruszyła do swojej własnej. Zdjęła mokre ubrania i popatrzyła ze smutkiem na sukienkę. Wiedziała ,że nic z niej nie będzie ale z nadzieją wrzuciła ją do kosza na pranie. Wzięła krótką kąpiel. Umyła dokładnie włosy a następnie je wysuszyła. Splotła w delikatny kok pozostawiając jedno pasmo opadające jej na ucho. Lekko pomalowała usta i oczy. Przebrała się w długą, rozkloszowaną, błękitną sukienkę z całą masą falbanek, zakładek i innych dodatków. Założyła jeszcze pasujące do skutku pantofelki i poszła pod komnatę Leona. Zapukała delikatnie a po chwili w drzwiach stanął Leon.
-Pięknie wyglądasz - skomentował z uśmiechem.
-Ty też niczego sobie - odpowiedziała - Idziemy?
-Jasne - wyszedł, zamknął drzwi i razem udali się do królewskiej jadalni.

***

-O i są nasze zguby - klasnęła w dłonie królowa Maria na widok Violetty i Leona.
-Przepraszamy za spóźnienie - rzekła z uśmiechem Violetta.
-Nie szkodzi - odezwała się mama Leona -Ważne ,że już jesteście.
Oboje usiadli. Violetta czuła podczas kolacji na sobie wzrok swojego ojca. Była więcej niż pewna ,że to co stało się w oranżerii nie spodobało mu się. Czuła ,że czeka ją poważna rozmowa z ojcem. Nie myliła się gdyż po kolacji król German przeprosił wszytkich i poprosił córkę do gabinetu na słówko. Violetta wiedziała co się święci dlatego postanowiła zacząć rozmowę.
-Zanim coś powiesz tato - zaczęła - chce ci powiedzieć ,że naprawdę zapomniałam o tym systemie nawadniającym i to był zwykły wypadek - król German sprawiał wrażenie zupełnie obojętnego na tłumaczenia córki.
-Violetto wyobrażasz sobie co mogli sobie pomyśleć rodzice księcia Leona kiedy zobaczyli was całych mokrych - powiedział ostrym tonem.
- No tak ale...
-Violetto żadnego ale - przerwał jej - obiecałaś mi ,że pokażesz się z jak najlepszej strony a tymczasem wykazałaś się kompletną nieodpowiedzialnością i brakiem rozwagi!
-Król i królowa napewno nic złego nie pomyśleli - próbowała bronić swojej racji.
-To są poważni ludzie i jestem pewien ,że pomyśleli sobie o tobie najgorsze!
-Wcale nie, a wiesz dlaczego? - wybuchnęła Violetta - Bo nie są tacy drętwi jak ty - to mówiąc wyszła z gabinetu i wróciła z powrotem do jadalni.
Była dumna ,że po raz pierwszy tak bardzo postawiła się ojcu.