Jak księżniczka z księciem-leonetta. Rozdział 1

Każda dziewczynka w dzieciństwie marzyła aby zostać księżniczką. Nosić na głowie piękną koronę i ubierać się w szerokie, sięgające ziemi suknie. Mieszkać w zamku i nigdy niczym się nie przejmować. A co chyba najważniejsze, mieć swojego księcia u boku...

Księżniczka Violetta Mirabella Vanessa Castillo. Szatynka średniego wzrostu o czekoladowych oczach i ślicznych różowych ustach. 15-letnia dziewczyna która już niedługo ma zasiąść na tronie i władać potężnym królestwem - Arendelle*.  

***

Księżniczka Violetta obudziła się tego dnia w melancholijnym nastroju. Spojrzała na swój kalendarz wiszący nad jej królewskim biurkiem. Dużym czerwonym kółkiem była zaznaczona dzisiejsza data. 21 czerwca - bal kończący wiosnę i wprowadzający w czas letni. Tradycja uczczenia tej nocy była w tym zamku od dawien dawna. 

Violetta przewróciła oczami i powoli wstała z jedwabnej pościeli. Udała się do swojej prywatnej łazienki do której można było wejść od razu z sypialni. Tam wykonała poranne czynności i w swojej ulubionej jasno-fioletowej sukni zeszła na dół do królewskiej jadalni. Służba kręciła się w tą i z powrotem co rusz kładąc na stole rozmaite potrawy. Nawet śniadanie w tym zamku musiało być wytworne. Violetta usiadła na swoim zwykłym miejscu wsparła głowę na rękach. Po chwili do jadalni weszli król i królowa, rodzice Violetty.
-Dzień dobry skarbie - powiedzieli oboje po czym każde ucałowało w policzek swoją córkę.
-Dzień dobry - odparła.
-Dlaczego masz taką smutną minę? - zagadnęła królowa siadają na swoim miejscu.
-Dziś wielki bal - dopowiedział król.
-No właśnie, bal - mruknęła Violetta nakładając sobie sałatki owocowej.
-Kochanie będziesz się świetnie bawić. Poznasz napewno dużo książąt. Potańczysz trochę, będzie bardzo miło - odparła matka Violetty.
-Mama ma rację - Violetta na te słowa przewróciła oczami.
-Bo mama lubi bale - powiedziała patrząc na rodziców chłodno.
-Kiedyś też je lubiłaś - odrzekł jej ojciec.
-Kiedyś byłam małą dziewczynką! - krzyknęła wstając i wybiegając z jadalni.
-Violetta wracaj tutaj natychmiast!
-Daj spokój German - uciszyła go jego żona - to i tak nic nie da.
-Nie wiem co się dzieje z tą dziewczyną Mario.

Wściekła Violetta biegnąc korytarzem wpadła na swoją prywatną nauczycielkę.
-Violu co jest? Ty nie na śniadaniu? - zdziwiła się kobieta.
-Oh Angie - Violetta rzuciła jej się w ramiona.
Pomimo tego że Angie była jej nauczycielką były ze sobą bardzo blisko.
-Co się dzieje? Chcesz o tym pogadać? - spytała po chwili a Violetta kiwnęła głową.

-No to opowiadaj co się stało - powiedziała Angie siadając wygodnie na fotelu w komnacie swojej uczennicy.
- Bal mi się stał i moi rodzice którzy wmawiają mi ,że będę się świetnie bawić - odparła padając bezwładnie na łóżko.
- Oj Violu, naprawdę nie cieszy cię ten bal? - zdziwiła się.
-No właśnie nie. Znowu będę musiała tańczyć z jakimiś drętwymi książętami i wysłuchiwać tych komplementów wyuczonych na pamięć z książek - westchnęła.
-Ja bym się cieszyła gdyby ktoś mówił tyle miłych rzeczy - rozmarzyła się Angie.
-W zeszłym roku jeden powiedział mi ,że moje oczy są koloru niezapominajek, nieskazitelnie piękne. A przecież ja mam brązowe oczy - jęknęła na samo wspomnienie owej "miłej" uwagi. Angie zaśmiała się serdecznie na co Violetta tylko jeszcze głośniej westchnęła.
-Kochanie, tym razem stanę po stronie twoich rodziców. Będziesz się dobrze bawić. Jestem tego pewna. A przecież wiesz ,że zawsze mam rację - mrugnęła do niej uśmiechając się - A teraz skoro nie jesz śniadania to czeka na nas matematyka.
-O nie - powiedziała Violetta z rezygnacją zakrywając sobie twarz poduszką.

***

-Wyglądasz ślicznie - powiedziała kuzynka Violetty Francesca kiedy wieczorem stały w garderobie dziewczyny. Obie szykowały się na bal.
-Eh co za różnica jak wyglądam - westchnęła Violetta.
-Jak to co za różnica! - wykrzyknęła Francesca - Musisz przecież wyglądać oszałamiająco. Napewno wyrwiesz jakiegoś księcia - puściła oczko w stronę Violetty.
-Wcale nie mam ochoty na ten bal.
-Nie rozumiem cię czasami - zaśmiała się dziewczyna wychodząc na balkon.
-Fran ja naprawdę nie chcę tam iść.
-Pierwsi goście już są. Właśnie podjechali pod bramy - Francesca zignorowała westchnienia Violetty i z zaciekawieniem przyglądała się nadjeżdżającym gościom - Chodź, trzeba iść na dół.
- Dobra. Im szybciej tam się znajdę tym szybciej się to wszytko skończy - odparła Violetta i obie dziewczyny ruszyły do sali balowej.

**********************************************************************************

Hej,hej!
Mamy pierwszy rozdział nowej historii. Zdecydowaliście ,że leonetta ma pojawić się w wersji królewskiej więc tak też się stało. Mam nadzieję ,że to opowiadanie przypadnie wam do gustu.
One shot z zakładki "Pomysły" obiecany Asi Blanco pojawi się dzisiaj późnym wieczorem.

Do następnego razu
Pa pa:*

*zaporzyczyłam nazwę królestwa z filmu "Kraina lodu" :D