Sezon 3 Rozdział 16 "Kolacja"

#Leon

Skierowałem się do drzwi. Violetta wyszła z kuchni i spojrzała na mnie. Nie spodziewamy się gości. Otworzyłem drzwi.
-O dzień dobry Leonie - za drzwiami ujrzałem przyjaciółkę mojej cioci a za nią stała Caroline. Stanąłem jak wryty i nic nie mogłem wykrztusić. Za moimi plecami pojawiła się ciocia.
-Oh witam mojej drogie proszę wejdźcie - wykrzyknęła z radością a ja odsunąłem się od drzwi. Violetta patrzyła to na drzwi to na mnie. Jej wzrok był smutny ale i zdumiony. Pokręciła głową w moim kierunku i ze łzami w oczach pobiegła na górę.
-Hej Leon - patrzyłem za Violettą aż tu nagle przede mną pojawiła się Caroline.
-Cześć - odpowiedziałem szybko. Ciocia zaprosiła ich do jadalni a ze mną poszła do kuchni. Okazało się że to ona je zaprosiła. Stwierdziła że skoro nie mogłem iść to kolacja przyjdzie do mnie.
-A teraz Leon bardzo cię proszę idź po swoją żonę i powiedz żeby odgrzała jedzenie. Wszystko jest w lodówce na dolnej półce. Ja idę zająć się gośćmi - powiedziała wyniośle i poszła do jadalni.
Udałem się na górę. Wszedłem do sypialni, na łóżku siedziała Violetta ale tyłem do drzwi.
-Violu - zacząłem.
-Nic nie mów. W ogóle już się nie odzywaj - powiedziała przez łzy.
-Kochanie to nie ja je zaprosiłem - tłumaczyłem.
-Leon - wstała gwałtownie i podeszła do mnie - nic mnie to nie obchodzi kto je zaprosił.
-A co cię tak naprawdę obchodzi? Widzę że od dwóch tygodni masz wszystko w nosie. Mel, mnie, całe nasze życie - powiedziałem.
-Bo może nie potrafie zaakceptować faktu że poroniłam! Dlaczego jesteś taki nieczuły? Nie interesuje cię to co się stało. Nic, kompletne zero! - krzyknęła. Teraz to przegięła.
-Ja się nie interesuje? Próbuje z tobą porozmawiać to mnie unikasz. Teraz się przejmujesz tym że straciliśmy dziecko? Może trzeba było myśleć zanim wzięłaś tabletki poronne!
-Nie wzięłam ich! Nie zabiłabym własnego dziecka! Nie wierzę w ogóle że to mówisz.
W tek samej chwili do pokoju weszła ciocia Esmeralda.
-Możecie mi powiedzieć co tu się dzieje? - miała złą minę. Nie jest najwidoczniej zadowolana że jeszcze nie wróciłem na dół.
-Idź Leon ja porozmawiam z Violettą - powiedziała a ja wyszedłem.

#Violetta

-Jak ty w ogóle wyglądasz? - fuknęła i pokazała ręka na moje ubranie - Natychmiast na dół i masz podgrzać jedzenie które przygotowałam.
-Nie zamierzam spędzać z wami kolacji - odpowiedziałam stanowczo.
-Nie wyraziłam się dość jasno? Za minutę widzę cię na dole inaczej w inny sposób sobie porozmawiamy - już chciała wyjść ale zwróciła się jeszcze do mnie.
-Aha i popraw trochę makijaż. Klauny nie są w modzie.

Przez cały wieczór czułam się jak kelnerka. Co chwila podawałam potrawy a gdy tylko próbowałam usiąść Esmeralda najpierw piorunowała mnie wzrokiem a następnie robiła słodką no minkę i mówiła że mam coś przynieść. Leon przez całą kolacje siedział i dłubał w swoim talerzu. Nie odzywał się choć czasami Esmeralda lub Caroline go o coś pytały. Mel poszła spać. Nie wiedziała co to za kobiety i pewnie bała się zapytać. Po całej kolacji około 23 wreszcie wyszły. Zostało mi jeszcze sprzątanie.

#Leon

Nie miałem zamiaru czekać na Violette aż skończy zmywać naczynia. Pewnie i tak nie chce mnie widzieć. Postanowiłem jednak zejść na chwilę na dół. Zszedłem więc po schodach. W kuchni nie było Violetty. Po chwili jednak znalazłem ją w salonie. Spała na sofie. Postanowiłem ją przenieść do sypialni bo wiem z doświadczenia że to nie jest wygodne miejsce. Delikatnie umiosłem ją i zaniosłem na górę. Kiedy chciałem położyć ją na łóżko przebudziła się.
-Leon? - postawiłem ją
-Chciałem przenieść cię tutaj bo tak jest strasznie niewygodnie. Ja tam pójdę - chwyciłem koc który leżał na szafce i skierowałem się do drzwi.
-Leon nie. Zostań proszę. Potrzebuje cię.