Rozdział 21

~~~~~Leon~~~~~

 

Wstałem dzisiaj o wiele szybciej niż zazwyczaj. Ale to w sumie dobrze bo mogłem w spokoju przygotować się do pracy. Ubrałem się, umyłem zęby i zajrzałem do lodówki z zamiarem zrobienia sobie śniadania. Jej wnętrze świeciło pustkami. Będę musiał po pracy skoczyć na szybkie zakupy ponieważ to właśnie dzisiaj umówiłem się z Ludmiłą. Wyciągnąłem dwa jajka i zrobiłem jajecznicę. Zdążyłem zjeść i umyć naczynia kiedy ktoś zapukał delikatnie do drzwi. Wiedziałem ,że to Fran. Nigdy nie używa dzwonka w obawie ,że obudzi Mel.
-Cześć Fran - przywitałem się kiedy weszła do środka.
-No hej Leon, tak wcześnie już na nogach? Zawsze o tej porze dopiero wstajesz.
-Tak jakoś szybciej się dziś obudziłem - wzruszyłem ramionami wieszając jej płaszcz na wieszak - Przynajmniej wypijemy razem kawę.
Weszła do kuchni i postawiła na blacie swoje tobołki z przeróżnymi rzeczami ,które zawsze ze sobą zabierała.
-To ja zrobię, a Mel śpi? - spytała.
-Chyba tak.
-Dobra to siadaj a ja zrobię kawę - poleciła i zaczęła się krzątać po kuchni.
Kilka minut później postawiła przede mną kubek.
-Jakie plany na dziś? - zapytała upijając łyk ze swojego kubka.
-Praca, potem zakupy i - chwilę się wahałem czy powiedzieć jej o spotkaniu z Ludmiłą - zaprosiłem na kolację koleżankę.
-Koleżankę? - rzuciła mi podejrzliwe spojrzenie.
-Ludmiła, kiedyś ci o niej wspominałem.
-Tak, tak. Ludmiła, stara znajoma - przytaknęła Fran nadal patrząc na mnie dziwnie - A co musisz kupić? Ja chętnie pojadę do sklepu, zabiorę Melke to się przewietrzy - dodała.
-Sam nie wiem jeszcze nie zrobiłem listy.
-No to się zastanów czego potrzebujesz a ja pojadę i zrobię te zakupy.
-Fran ale nie musisz - chciałem zaprotestować ale na nic się to zdało bo Włoszka uciszyła mnie gestem dłoni.
-Leon, to dla mnie czysta przyjemność. Od razu uzupełnię swoje zapasy - uśmiechnęła się.

Te kilka godzin w pracy zdawały się trwać w nieskończoność. Prawdą jest ,że kiedy się na coś czeka to czas płynie wolniej. W końcu nadszedł upragniony moment zakończenia pracy. Szczęście mi sprzyjało bo miałem spokojną drogę bez korków. W domu czekała na mnie Francesca. Siedziała akurat na sofie w salonie i czytała jakąś gazetę.
-Jak w pracy? - spytała wstając i kierując się do kuchni.
-Dużo roboty - westchnąłem zdejmując z siebie koszulę.
Poszedłem do łazienki. Umyłem ręce i założyłem wygodny T-shirt który leżał na pralce. Kiedy wróciłem do kuchni, czekał już na mnie kubek pysznej kawy.
-Dobra wypiję szybko z tobą i uciekam bo pewnie chcesz się przygotować do wizyty gościa - usiadła na swoim stałym miejscu naprzeciw mnie.
-Mel śpi? - próbowałem zepchnąć rozmowę na inny tor.
-Tak ale pewnie niedługo wstanie bo już trochę śpi - odpowiedziała - Leon, zapytam cię wprot bo wiesz ,że nie lubię podchodów.
-No słucham cię.
-To randka? - spytała patrząc na mnie z powagą - Wiesz. Czy ta dzisiejsza kolacja, to randka.
-Ludmiła to tylko moja stara koleżanka z liceum.
-Ale czy to nadal jest tylko koleżanka? Czujesz coś do niej?
-Nie wiem, ja - zacząłem się trochę gubić w tym co mówię - No nie wiem. Ale Fran do czego zmierzasz?
-Do niczego. Tak pytam tylko czy planujesz zafundować Mel nową mamę - powiedziała nieco wyzywająco ale wiem ,że nie miała niczego złego na myśli.
-Fran, jeśli chodzi ci o Violettę to wątpię ,że wrócimy do tego co było. I nawet jeśli. Ludmiłą to nie byłaby tylko przyjaźń, to czy ja nie mam prawa być szczęśliwy?
-Masz takie prawo. Wybacz, wiesz ,że jestem ciekawska - uśmiechnęła się - Ale powiesz mi jeśli się coś między wami wydarzy?
-Będziesz pierwszą osobą ,której powiem.

 Po wyjściu Fran wziąłem się do roboty. Za dwie godziny miała przyjść Ludmiła a nic jeszcze nie było gotowe. Zabrałem się gotowanie bo to było w tym wszystkim najważniejsze. W międzyczasie Mel się obudziła i musiałem ją nakarmić. Potem włożyłam ją do kołyski ,która stała w salonie. Dostałem ją od rodziców Violetty. Zazwyczaj tam Mel spędzała wieczory zanim szła spać. Nakryłem do stołu i poszedłem się przebrać. Postawiłem na moją jedną z lepszych koszul w kratę. Ułożyłem trochę włosy i jeszcze raz sprawdziłem czy wszytko gotowe.
-Jak wyglądam Mel? Nie za zwyczajnie? - zwróciłem się do dziewczynki ,która bawiła się grzechotką.
Zdawało mi się ,że mnie rozumie bo zaczęła wesoło ruszać rączkami. Punkt 19:00 zjawiła się Ludmiła. Jak zwykle wyglądała pięknie. Miała na sobie habrową sukienkę przed kolano i klasyczne, czarne szpilki.
-Witaj - uśmiechnęła się a ja cmoknąłem ją w policzek.
-Prześliczne wyglądasz - zarumieniła się pod wpływem komplementu.
-Dziękuję. A więc tak mieszka Leon Verdas - powiedziała kiedy zaprowadziłem ją do salonu.
-Nic specjalnego - zaśmiałem się - Zaraz podam kolację.
-Leon miałeś mi przedstawić tę damę z którą mieszkasz - powiedziała.
-No tak, chodź jest tutaj - pokazałem jej kołyskę.
Podeszliśmy bliżej do dziewczynki. Mała przyglądała się uważnie Ludmile. Ona zaś pogłaskała ją po brzuszku.
-Jest śliczna - zachwyciła się - Ma twoje oczy.
-To taki szczegół - zażartowałem na co ona uśmiechnęła się.
-Mogę ją potrzymać? - spytała.
-Ależ tak - zgodziłem się - A ja pójdę przygotować do stołu.
Poszedłem do kuchni zerkając jeszcze ukradkiem jak Ludmiła radzi sobie z małą. Cieszyłem się ,że Mel jej się spodobała.
-Kolacja podana - powiedziałam uroczyście zapraszając Ludmiłe do stołu.
Odsunąłem jej krzesło aby mogła usiąść i sam zająłem miejsce po drugiej stronie.
-Naprawdę umiesz gotować - oznajmiła biorąc do ust kolejny kęs.
-Mam wiele talentów - uśmiechnąłem się dumnie na co ona się zaśmiała.
Jedliśmy w miłej atmosferze. Melka nam nie przeszkadzała, bo cały czas grzecznie bawiła się w kołysce. Rozmawiało nam się niezmiernie miło. Nie patrzyłem nawet na to ,która jest godzina.
Po skończonej kolacji chciałem znieść talerze do kuchni aby zrobić miejsce na stole. Wstałem i zacząłem zbierać talerze.
-Pomogę ci - ona też się podniosła i zaczęła sprzątać.
-Nie, nie siedź. Dam sobie radę, jesteś gościem - powstrzymałem ją.
Uśmiechnęła się i usiadła. Nagle postawiłem talerze z powrotem na stole i zwróciłem się do niej.
-Albo wiesz co, jednak wstań - złapałem ją za rękę, przyciągnąłem do siebie i złączyłem nasze usta.
Niemal natychmiast oddała pocałunek. Czułem się wspaniale, jej miękkie usta tańczyły na moich i idealnie się wypełnialiśmy. Zanim jednak zdążyłem go pogłębić, usłyszeliśmy płacz Melki. Oderwaliśmy się od siebie powoli.
-Wybaczysz mi na chwilkę? Muszę ją nakarmić i położyć spać ale potem do ciebie wrócę - obiecałem a ona tylko pokiwała głową na znak zgody.
Pocałowałem ją przelotnie w policzek i poszedłem do płaczącej córki. Po kilkunastu minutach Melka zasnęła i mogłem wrócić do Ludmiły. Wszedłem do kuchni a ona właśnie kończyła myć naczynia.
-Nie musiałaś tego robić - uśmiechnąłem się podchodząc do niej.
-Ale chciałam - odwzajemniła uśmiech i nieśmiało mnie pocałowała.
-Chodź - pociągnąłem ją do salonu.
Usiadła na sofie a ja wyciągnęłam z szafki dwa kieliszki i butelkę dobrego, czerwonego wina.
-Dziękuję - powiedziała kiedy podałem jej kieliszek.
Po chwili usiadłem obok niej upijając łyk.
-Leon - zaczęła ale jej przerwałem.
-Może lepiej nic nie mówmy.
-Leon ale ja chcę żebyś wiedział ,że nie szukam kogoś na chwilę. Już miałam taki związek - powiedziała patrząc mi głęboko w oczy.
-Ja też nie szukam rozrywki. Chcę stałego związku i czuję ,że może nam się udać - pogłaskałem ją po policzku.
Znowu złączyliśmy usta w pocałunku. Tym razem czułym i delikatnym.
-Czuję coś do ciebie i mam nadzieję ,że ty do mnie też - wyznałem.
-Tak, ja też - uśmiechnęła i wtuliła się we mnie.
Objąłem ją ramieniem. W tamtym momencie jakieś drzwi się dla mnie zamknęły. Ale otworzyły się nowe i mam teraz obok siebie kogoś z kim poznam to co się za nimi kryje. 

 

W następnym rozdziale... 

-Ja to rozumiem Violu ale nie powinnaś tego dnia być sama... 

-Dziękuję ale naprawdę nie chcę...

***

-To wszystko jest zbyt skomplikowane...

-Ale to nie znaczy ,że jest już za późno...

-Tylko ja nie chcę...

***

17 września, godzina 16:00 

********************************************************************************

Ta - dam!

Oto rozdział 21! 

Zaskoczeni? 

Czy raczej się spodziewaliście?

Czekam na wasze komentarze bo pewnie macie wiele do powiedzenia na temat dzisiejszego rozdziału :D

Buziaki:*