Jak księżniczka z księciem-leonetta. Rozdział 32

-Violetta - przedstawiła się dziewczyna.
Czuła się dziwnie. W jej głowie odżyła scena kiedy po raz pierwszy spotkała Leona.
-Federico - powiedział wesoło chłopak.
Nawet nie zauważyła kiedy ich ojcowie odeszli. Została z nim sama. Tak właściwie nie sama bo stali w tłumie innych ludzi. Ale i tak sama.
-Bardzo dobra przemowa - powiedział - Sama pisałaś?
-Tak - odpowiedziała.
Czuła się niezręcznie.
-Może wyjdziemy? Dużo tutaj osób - zaproponowała niechętnie.
-Z miłą chęcią.

-Dlaczego tak nagle wybiegłaś? - zapytał.
-Zestresowałam się - odpowiedziała szybko.
-A ten chłopak który za tobą wyszedł to kto jeśli mogę wiedzieć? - zadał kolejne pytanie.
-Widzę ,że wszystko bardzo dobrze obserwowałeś - mruknęła z przekąsem.
-W sumie to tak - zaśmiał się - Wcale nie cieszysz się ,że się spotkaliśmy prawda?
-Cieszę się. No nawet dobrze - odparła.
-Nawet dobrze w jakim sensie? Takim ,że lubisz poznawać nowych ludzi czy takim ,że może rozmowa ze mną pomoże ci zapomnieć o tym gościu? - zapytała z głupawym uśmiechem.
Violetta spojrzała na niego zdumiona.
-Co?
-To co słyszałaś.
-Uważasz ,że zakochałam się Leonie? - w głowie zadała sobie pytanie po co w ogóle rozmawia z nim o takich sprawach.
-Jakkolwiek ma na imię, właśnie tak uważam - odparł poważnie ale nadal się uśmiechając.
-Skąd ci to przyszło w ogóle do głowy?! - zdziwiła się i to bardzo. Rozmawia z nim niespełna 20 minut.
-Jak sama zauważyłaś, jestem typem obserwatora - zaczął - I powiem ci ,że od razu to zauważyłem. Patrzyłaś na niego, być może nieświadomie przez całe przemówienie, a gdy zaczął miziać się z tą ciemnowłosą dziewczyną, wybiegłaś z sali. Czyż nie mam racji? - zapytał głupio.
Nie odpowiedziała.
-Mogę uznać tę ciszę za tak? - zaśmiał się znowu.
-Pytasz mnie o takie rzeczy a dopiero się poznaliśmy - zauważyła.
-Nie szkodzi. Noc jeszcze młoda. A w sumie dopiero pół do 16:00. Więc opowiadaj - wyszczerzył zęby a ona westchnęła głośno.

***

-Gdzie Violetta? - spytał Leon Francesci.
-Wyszła gdzieś z jakimś Federico - odpowiedziała dziewczyna nalewając sobie napoju do szklanki.
-Federico? - zdziwił się Leon.
-Tak. Coś mówiła ,że to syn znajomego jej ojca.
-Mhm - mruknął chłopak.
-Leon chcę z tobą o czymś chwilę porozmawiać - zaczęła Fran.