Jak księżniczka z księciem-leonetta. Rozdział 44

Limuzyna podjechała pod zamek rodziny Castillo a z niej wyskoczyła Francesca. Violetta podeszła do niej z uśmiechem na ustach.
-Hej kuzynko. Chyba musiało się coś stać skoro przyjechałaś tak nagle.
-Stało się - odpowiedziała uśmiechniętą Fran.
-Mam się bać?
-To nie będzie konieczne. Ja i Leon już nie jesteśmy razem - powiedziała.
Violetta wytrzeszczyła oczy i uchyliła usta.
-Jak? Czemu?
-Wszystko ci zaraz powiem ale może chodźmy na górę bo jestem strasznie zmęczona.

***

-Teraz masz mi wszytko opowiedzieć - zażądała Violetta kiedy siedziały już w komnacie.
-No więc - zaczęła - Rozmawialiśmy i oboje przyznaliśmy ,że to jednak nie to.
-Fran. Ale to nie przeze mnie? - zmartwiła się.
-Nie Violu. Po prostu nie jesteśmy sobie przeznaczeni. Ale teraz ty masz szansę - powiedziała Francesca.
-Nie wiem Fran.
-Ale ja wiem. Musisz mu to jak najszybciej powiedzieć.
-Może następnym razem jak go zobaczę - zamyśliła się Violetta - Chociaż pewnie nie będzie to szybciej niż zimą w moje urodziny.

***

Następnego dnia Violetta została wezwana do gabinetu swojego ojca. Wiedziała ,że zapowiada się poważna rozmowa, lecz ani trochę nie domyślała się z jakiego powodu. Weszła do gabinetu a tam czekali już na nią rodzice. Mieli dosyć poważne miny.
-Słucham, chcieliście mnie widzieć - powiedziała przestraszona minami rodziców.
-Posłuchaj Violetto - zaczął jej ojciec - Razem z mamą postanowiliśmy wysłać cię do Akademii Księżniczek.
-Co? - zdziwiła się - Nie zgadzam się.
-Absolutnie nie masz w tej sprawie nic do powiedzenia. Już podjęliśmy decyzję - powiedział stanowczo król German.
Violettcie w oczach stanęły łzy.
-Chcecie się mnie po prostu pozbyć - syknęła.
-To nie tak córeczko - odezwała się królowa Maria - to dla twojego dobra. Tata uważa... To znaczy, uważamy ,że nauka w Akademii dobrze ci zrobi.
-Nieprawda! To wszystko kłamstwo. Chcecie się mnie po prostu mnie tutaj nie chcecie! - wykrzyknęła i z płaczem wybiegła z gabinetu.